چکیده

مقدمه: مقیاس الگوی جدید اختلال سازگاری، ابزاری خوداظهاری برای ارزیابی اختلال سازگاری می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگی های روان سنجی این پرسشنامه در جمعیت ایران است.
روش: در یک طرح همبستگی تعداد 150 نفر ( 29 مرد و 55 زن) از بین ساکنین شهر شیراز به شیوه غیر تصادفی هدفمند انتخاب و به مقیاس های رضایت از زندگی، سرزندگی، امید، استرس پس از سانحه، فهرست وارسی نشانگان، دس و تنیدگی ادراک شده پاسخ دادند. برای بررسی پایایی کل و عامل های پرسشنامه از آلفای کرونباخ استفاده شد. ساختار عاملی پرسشنامه از طریق تحلیل عاملی تأییدی و
همبستگی مؤلفه ها و نمره کل پرسشنامه با متغیرهای پژوهش موردبررسی قرار گرفت.
یافته ها: بررسی های آماری داده های پژوهش حاکی از اعتبار و پایایی مناسب پرسشنامه بود. مؤلفه های پرسشنامه اختلال سازگاری همبستگی مثبتی با استرس پس از سانحه، فهرست وارسی نشانگان، دس و اضطراب ادراک شده نشان دادند. همچنین بین مؤلفه های پرسشنامه اختلال سازگاری همبستگی منفی با رضایت از زندگی، امید و سرزندگی وجود داشت. از طرفی شاخص های برازندگی در محدوده پذیرش مدل قرار دارد.
نتیجه گیری: مقیاس الگوی جدید اختلال سازگاری، ابزار مناسبی برای ارزیابی وضعیت فعلی یک فرد و تشخیص در تحقیقات و مداخلات بالینی در جامعه ایران است.
واژه های کلیدی: اختلال سازگاری، اختلالات مربوط به سانحه و عوامل استرس، ارزیابی علائم، اعتبار، پایایی