عموما در حوزه ی روان شناسی به تجربه ی درکِ افکار، احساسات و شرایط فرد از دید خود او، همدلی گفته می شود. در بافت اجتماعی، همدلی موجبات پرداختن به امور نوع دوستانه و اقدامات مشفقانه را فراهم می آورد و ارتباط افراد را با یکدیگر تسهیل می کند. این مفهوم در فضای درمانی هم کاربرد دارد و در رویکردهایی چون رویکرد شناختی – رفتاری در قالب انعکاس احساس مورد بحث قرار می گیرد. انعکاس احساس به این معنی است که مثلا درمانگر احساس ِغم بیماری را که در مورد از دست دادن فرزندش صحبت می کند، به صورت عباراتی مثل «شرایط سختی داشته اید و به نظر غمگین می رسید» بازتاب می دهد. به عبارت دیگر، عموما همدلی، معطوف به بیمار بوده و جزئی از تکنیک های مورد استفاده در پروسه درمان محسوب می شود. با وجود این، نظریه پردازی به اسم هاینز کوهات، نظری متفاوت در مورد آن دارد.